Ek is mal oor en haat stippel (al die kolletjies).
Ek is mal daaroor want dit lyk mooi, vul 'n stuk mooi uit maar ek haat dit want dit maak my hand seer.
Ek is mal daaroor, want dit herinner my aan die sand op die kus en die sterre in die lug, die verwikkeldheid van die besonderhede van Sy hand, maar ek haat dit omdat my sondes so talryk is soos daardie sand en daardie sterre.
Elke kolletjie is 'n bittersoet simfonie van ja en amen en 'n desperate uitroep tot Christus om in my 'n skoon hart te skep, 'n meditasie wat ek nooit laat verbygaan terwyl ek stippels in my kunswerk gebruik nie (ek moedig julle Christelike kreatiewes aan om dit te probeer).
Ons lees in Romeine 5:20 “En die wet het ingekom om die oortreding te vermeerder, maar waar die sonde toegeneem het, het die genade des te meer oorvloedig geword.” Met elke bykomende brokkie sonde – deur bekering en Christus se dood aan die kruis – sal ons nooit uit genade opraak nie. Daar is 'n onbeperkte aanbod. Vir elke splinter van my sonde, soos in die sand op die strand, is daar vir my 'n splinter van genade, soos in die sterre aan die hemel. Wat 'n waarheid om vas te hou. --- Reinig my met hisop, dan sal ek rein word; was my, en ek sal witter wees as sneeu. Laat my blydskap en blydskap hoor; laat die gebeente bly wees wat jy gebreek het. Verberg u aangesig vir my sondes en wis al my ongeregtighede uit. Skep in my 'n rein hart, o God, en vernuwe 'n regte gees in my binneste. Verwerp my nie van u aangesig af nie, en neem u Heilige Gees nie van my weg nie. Gee my die vreugde van u verlossing terug, en ondersteun my met 'n gewillige gees. Psalm 51:7-12 | ESV
